Het kerngezin is een betrekkelijk nieuw begrip in de geschiedenis van de mensheid. In onze westerse cultuur staat het kerngezin echter gelijk aan het standaardgezin, bestaande uit vader, moeder en de eigen (of adoptie-) kinderen. Deze samenlevingsvorm is nog maar zo’n 200 jaar oud.

Een andere en veel oudere vorm van samenleven is de uitgebreide familie. Deze samenlevingsvorm komt het meest voor in de wereld. Deze familie bestaat uit ouders, (vele!) eigen kinderen, grootouders, ooms, tantes, nichten en neven. Tevens bestaan er nog verwantschapsgroepen, zoals in Afrika. De verwantschapsgroepen bestaan uit een groot aantal bloedverwanten die soms een heel dorp bevolken. Dit is echter de oudste samenlevingsvorm.

Industrialisatie en urbanisatie

Het ontstaan van het (westerse) kerngezin loopt eigenlijk parallel met de industrialisatie. Door de opkomst van de industrie kwam ook de verstedelijking op gang. Leden van de uitgebreide families trokken naar de stad om werk te zoeken. Het platteland liep leeg en de steden stroomden vol. Urbanisatie vindt nog steeds plaats. Het grootste deel van de mensheid op aarde woont tegenwoordig in of nabij de stad. De stad zorgt immers voor werkgelegenheid, onderwijs en cultureel amusement.

Gevolgen

In het westen zijn de traditionele plattelandsgezinnen (de uitgebreide families) dus uiteengevallen en zijn de kerngezinnen de standaard geworden. De uitgebreide familieleden hielpen elkaar zoveel mogelijk op sociaal en economisch gebied en wisten op die manier altijd het hoofd te bieden aan moeilijkheden. Inmiddels is de sociale en economische bijstand overgedragen aan de overheid, die er op toeziet dat de ouderen, zieken en werklozen van onze samenleving worden onderhouden. Immers, de leden van het kerngezin hebben geen tijd meer om de eigen (groot)ouders of zieke familieleden te verzorgen!

Ontaard

Deze ontwikkeling is zorgwekkend. We zien dat het kerngezin een kwetsbare vorm van samenleven is. Momenteel zijn er vele éénoudergezinnen, omdat de andere ouder gestorven is of omdat de ouders gescheiden zijn. Als kerngezin zijn we al gauw aangewezen op de overheid. Kinderen worden reeds op zeer jonge leeftijd naar de kinderopvang gebracht, zodat beide ouders kunnen werken om hun kerngezin te onderhouden. Voor sommige kinderen is dit een traumatisch gebeuren. Het lijkt er sterk op dat kinderen de dupe worden van onze ontaarde levensstijl!

Een ander nadelig gevolg van de verstedelijking en de vorming van kerngezinnen is dat een steeds kleiner deel van de wereldbevolking de overige aardebewoners voorziet van voedsel. Dit belooft weinig goeds! Een totale ommekeer is nodig voor een duurzame toekomst. Dus terug naar het platteland en terug naar de traditionele plattelandsfamilies. Laten we onze (groot)ouders of zieke familieleden zelf weer onder onze hoede nemen. En laten we weer op onze eigen kinderen passen! Onze kinderen hebben een veilig nest nodig opdat ze tot (geestelijk) gezonde volwassenen uit kunnen groeien.